O ambicioso problema dos alimentos.

Os trastornos alimenticios son enfermedades mentais que afectan ao corpo das persoas. Caracterízanse principalmente pola gran insatisfacción corporal que sufre o individuo, que ten pensamentos distorsionados no que respecta á comida e ao seu corpo. Consisten nunnha gama moi complexa de síntomas entre os que prevalece unha alteración ou distorsión da auto-imaxe corporal, un gran temor a subir de peso e a adquisición dunha serie de valores a través dunha imaxe corporal.

Nos últimos 30 anos convertéronse en enfermedades moito máis frecuentes, principalmente non adolescentes, nas mulleres xóvenes. En xeral, o inicio dos transtornos da conducta alimentaria vai dende os 14 ata os 20 anos.

Os principais factores que causan estas enfermidades son:

-Factores biolóxicos: Hai estudos que indican que certas persoas teñen determinados compoñentes químicos no cerebro que causan nelas ansiedade ou comportamentos e pensamentos.

-Factores psicolóxicos: As persoas con estas enfermedades tenden a ter expectativas de eles mesmos e das persoas do seu redor que non son reais. Non teñen sentido da identidade e por eso, tratan de tomar o control da súa vida e para eso, enfócanse na apariencia física.

-Factores familiares: Persoas con familias sobre-protectoras tenden a desenrolar estes transtornos.

-Factores sociais: Os medios de comunicación asocian o bo coa belleza física e o malo coa imperfección física. As persoas populares,exitosas, intelixentes, admiradas, son persoas co corpo perfecto e asociadas con todo o bo. As persoas que non son delgadas e atractivas son asociadas co fracaso.

A continuación falaremos das máis desenvoltas na actualidade:

ANOREXIA:

Consiste nun trastorno da conducta alimentaria, que supón unha pérdida de peso provocada polo propio enfermo e leva a un estado de inanición. A anorexia iníciase polo temor a aumentar de peso, e por unha percepción distorsionada e delirante do propio corpo que fai que o enfermo se vexa gordo ainda cando o seu peso se atopa por debaixo da media do recomendado. É por isto polo que empeza unha diminución progresiva do peso deixando de comer practicamente.

CAUSAS:

Os factores sociais parecen ser a causa principal desta  enfermidade. Aínda que hai factores socioculturais que poden desencadear a anorexia, é probable que unha parte da poboación teña unha maior predisposición física a sufrir este trastorno, independentemente da presión que poida exercer  o entorno.

Xa coñecemos os síntomas principais que consiste na gran pérdida de peso pero a familia é a que detecta os síntomas que dan a voz de alarma:

-Preocupación excesiva pola composición calórica dos alimentos e pola preparación dos alimentos.

-Constante sensación de frío.

-Reducción progresiva dos alimentos.

Obsesión pola imaxe, a báscula, os estudos e o deporte.

-Utilización de trampas para evitar a comida.

Hiperactividade.

A estos síntomas súmaselles outros rasgos típicos como a irritabilidade, a depresión e os trastornos emocionais ou da personalidade.

A idade de inicio da anorexia sitúase na adolescencia, en torno aos 12 aos, e a poboación máis afectada etópase entre os 14 e 18 . En un 95% dos casos a anorexia afecta a mulleres, pero nos últimos anos  produciuse un aumento nos homes, en mulleres adultas e en nenos. Existen colectivos máis propensos a sufrir estos trastornos, é no caso das gimnastas, as bailarinas o as modelos.

http://youtu.be/h_VCZdtgWu4

 

BULIMIA:

As persoas que padecen bulimia son incapaces de dominar os impulsos que lles levan a comer, pero o sentimento de culpa e vergonza tras inxerir moitos alimentos lévaos a unha purga (vómitos autoinducidos ou empleo de laxantes ou diuréticos ou ambos), réximes rigurosos ou exercicio excesivo para contrarrestar os efectos das abundantes comidas.

Os bulímicos teñen cerca de 15 episodios de atracóns e vómitos por semana e, en xeral, o seu peso é normal, polo que resulta difícil detectar a enfermedad. Nun solo atracón poden chegar a consumir de 10.000 a 40.000 calorías.

CAUSAS:

Na orixen  desta enfermedad interveñen factores biolóxicos, psicolóxicos e sociales que desvirtúan a visión que o enfermo ten de si mesmo e responden a un gran temor a engordar. O enfermo de bulimia sempre se ve gordo, aínda que o seu peso é normal, pero non pode reprimir as suas ansias de comer. Xeralmente a bulimia maniféstase tras realizar numerosas dietas dañinas sin control médico. A limitación dos alimentos imposta polo propio enfermo lévalle a un forte estado de ansiedade e a necesidade patolóxica de inxerir grandes cantidades de alimentos.


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Esta entrada foi publicada en Enfermidades, Materia CCMCO. Garda o enlace permanente.